8 maja Kościół w Polsce obchodzi uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski.
Święty Stanisław urodził się prawdopodobnie 26 lipca 1030 roku w Szczepanowie, nieopodal Bochni, w rodzinie Bogny i Wielisława. Nauki pobierał w szkole katedralnej w Krakowie, później udał się na studia za granicę. Niektóre źródła (w tym Acta Sanctorum) podają, że studiował w Paryżu, inne zaś że uczył się w jednym z lotaryńskich klasztorów. Z zagranicy powrócił w 1061 roku, święcenia kapłańskie przyjął pięć lat później. Biskup Lambert II Suła mianował św. Stanisława kanonikiem krakowskim, a później wyznaczył na swojego następcę. W 1072 roku, za zgodą króla Bolesława Śmiałego, został konsekrowany na biskupa krakowskiego.
Dzięki poparciu króla, udało mu się u papieża św. Grzegorz VII wyjednać wskrzeszenie metropolii gnieźnieńskiej, co umożliwiło pozbawienie metropolii magdeburskiej roszczeń do władzy nad diecezjami polskimi.
Jednocześnie narastał konflikt biskupa z królem. Św. Stanisław niejednokrotnie upominał Bolesława Śmiałego za sianie publicznego zgorszenia i niewłaściwe postępowanie wobec poddanych. Wincenty z Kielczy w „Vita minor” i Wincenty Kadłubek podają, że gdy król Bolesław Śmiały był na wyprawie kijowskiej z wojskiem, część żon zdradziła mężów, a niektórzy ze sług zbuntowali się i zajęli osiadłości rycerzy. Gdy ci się o tym dowiedzieli, wbrew królewskiej woli, powrócili do kraju i pobili buntowników, poddali ich z wiarołomnymi żonami surowym karom. Król rozgniewany, mścił się srodze na żołnierzach i żonach. Św. Stanisław nie mogąc upominaniem odwieść króla od okrucieństwa, rzucił na niego klątwę. Wtedy Bolesław kazał swoim trzem dworzanom, aby Świętego odprawiającego Mszę Świętą w kościele p.w. św. Michała na Skałce, pojmali. Gdy ci nie mieli śmiałości, aby pojmać biskupa, król sam zamordował św. Stanisława, dnia 11 kwietnia 1079 roku. Ciało męczennika kazał poćwiartować, co też słudzy jego uczynili.
Wstępne kroki w sprawie kanonizacji św. Stanisława podjął papież św. Grzegorz VII, ale ze względu na trudną sytuację papiestwa i rozbicie dzielnicowe Polski nie udało się jej doprowadzić do końca. Ponownie kanonizacją zajął się w 1229 roku biskup bł. Iwo Odrowąż, starania te kontynuował biskup bł. Jan Prandota. W roku 1250 papież Innocenty IV wyznaczył specjalną komisję do przeprowadzenia procesu. Kanonizacja miała miejsce 17 września 1253 roku w kościele p.w. św. Franciszka w Asyżu. Polscy dostojnicy kościelni otrzymali od papieża Innocentego IV bullę kanonizacyjną.
Na następny rok biskup Prandota wyznaczył uroczystość podniesienia relikwii i ogłoszenie jego kanonizacji w Polsce. Uroczystość odbyła się 8 maja 1254 roku. Stąd właśnie liturgiczny obchód ku czci św. Stanisława w Polsce przypada na 8 maja.
(źródło: http://martyrologium.blogspot.com/2010/05/sw-stanisaw-ze-szczepanowa.html)